Vijf jaar geleden zaten we in de eerste coronalockdown. We herinneren ons allemaal nog de regels, de maskers, de overbevolkte gezondheidszorg, de geniepig feestende politici, …
Wat we schijnbaar zijn vergeten, is het begrip waar je nu nergens meer over leest, maar dat toch nog sterk aanwezig is in de samenleving (kijk maar naar de vele artikels over eenzaamheid): huidhonger.
Gevoelens, emotie, vriendschap en liefde zijn precies wat ons als mensen onderscheidt van de meeste andere dieren op deze planeet. Die overstijgen geslacht, leeftijd, politieke overtuiging, godsdienst, … of zouden dat toch moeten doen.
Programma’s als ‘De rugzak’ en ‘De expeditie: Namibië’ tonen aan dat mensen – het maakt daarbij echt niet uit of het bekende mensen zijn of niet – tot echte verbinding kunnen komen, wars van hun vooroordelen en overtuigingen. Dat die programma’s al dan niet manipulatief gemonteerd zijn, maakt niet uit. De emoties en gevoelens zijn echt, het kan en mag geen toneel zijn.
Vijf jaar na het begin van corona zijn we het begrip huidhonger en de bijhorende gevoelens vergeten. Er bestaan nog altijd talloze excuses, het ene al dwazer en fanatieker dan het andere, om elkaar geen hand te geven, geen kus te geven, elkaar niet (volledig) te mogen zien (hidjab, habijt e.d.), geen knuffel te geven of zelfs geen dag te zeggen.
En ondertussen zien we in heel de wereld ‘mensen’ die hun eigen menselijkheid en die van anderen verloochenen en negeren, die zichzelf als mens vergeten zijn en anderen niet meer als mens zien. Ze bezetten vaak machtige posities dankzij kiezers die al even hard hun mens-zijn zijn verloren. Alsof een deel van de wereldbevolking met overtuiging weigert mens te zijn.
Wanneer heb jij voor het laatst iemand iets gegund? Wanneer belde je nog eens iemand op om op persoonlijk niveau te verbinden? Wanneer had je nog eens een goed persoonlijk gesprek met een vriend(in), buur, collega, …? Wanneer wenste je iemand nog eens oprecht een fijne dag?
Gevoelens en emoties zijn er niet alleen om te verkopen, maar ook om te verbinden van mens tot mens buiten sales om.
Het ergste wat je als mens privé en zakelijk kan overkomen is je menselijkheid verloochenen.
Als ik je één ding mag vragen: sta er vandaag eens bij stil en merk op wat jij in jouw gedrag kunt veranderen. Dat is niet alleen goed voor een ander, maar in de eerste plaats voor jezelf.