In de berichten over Israël en Palestina berichten de media redelijk eenzijdig, maar daarom niet fout.
Het is inderdaad zo dat Israël, of beter: de Israëlische regering, in Gaza een genocide pleegt. Alle voorwaarden daarvoor zijn vervuld. Wie dat nog durft te ontkennen, is blind, naïef of politiek heel extremistisch, of alle drie tegelijk.
Om een genuanceerd beeld te krijgen van de echte situatie, raad ik aan om de Nederlandse journaliste Rinke Verkerk te volgen. In tegenstelling tot heel wat papegaaienjournalisten, gaat zij ter plaatse kijken naar de situatie om er vervolgens objectief over te berichten, niet alleen over Gaza, maar ook over de Westelijke Jordaanoever en Israël zelf. De VRT en NOS doen een goede poging in hun verslaggeving, maar zouden er goed aan doen om mensen als Verkerk het verhaal te laten doen.
Zij merkt dat iedereen het continu over Gaza en de Israëlische regering heeft, maar niemand over de vele Israëli’s die het niet eens zijn met de beslissingen van hun regering en nog minder met wat in Gaza gebeurt. Dat Israël een buitengewoon verdeeld land is, komt in onze pers niet tot uiting.
Jammer genoeg waren die misnoegde Israëli’s bij de recentste verkiezingen niet in de meerderheid, anders was de regering Netanyahu er nooit gekomen. Op hulp van de media moeten ze niet rekenen. De Israëlische openbare omroep KAN geeft geen lor om de Palestijnen maar heeft het alleen over de Israëlische heldendaden. Meer dan reden genoeg om ze uit de European Broadcasting Union (EBU) te gooien en dus ook niet aan het Eurovisiesongfestival te laten deelnemen. Maar de hoofdsponsor van dat festival is het Israëlische Moroccanoil. Voor de EBU is geld ontzettend veel belangrijker dan duizenden kinderdoden en tienduizenden andere doden.
Hetzelfde geldt trouwens voor Minister van Defensie Theo Francken. Ook hij liet al herhaaldelijk horen dat die meer dan 15.000 gedode kinderen voor hem niet meetellen. En over de twaalf punten van de publieksjury van België voor Israël doet hij alsof het volk zijn mening heeft gegeven. Dat die stemming op grote schaal gemanipuleerd werd tot zelfs het uitdelen van gratis sim-kaarten toe, dat ‘besefte’ hij niet. Dergelijke post bewijst dat intelligentie absoluut geen vereiste is om minister te mogen zijn. Mocht hij het alleen voor het zeggen hebben, dan zou hij mooi passen in het rijtje fascisten Trump, Poetin, Netanyahu, Erdogan, Orbán, zijn persoonlijke helden. Zolang Francken het bij de N-VA voor het zeggen heeft, zou je als redelijk mens niet voor die partij mogen stemmen.
Kan België iets doen? Natuurlijk wel. Maar onze politici durven niet. Er kan nu onmiddellijk ontzettend veel worden gedaan:
-
een volledige blokkering van producten en diensten uit Israël
-
de Israëlische ambassadeur het land uitzetten
-
alle academische en andere banden met Israël opzeggen
-
vragen Israël uit de EBU, UEFA en vele andere Europese verenigingen en associaties zetten (in plaats van het zoveelste praatrondje voor de schijn te organiseren)
- maar ook: alleen nog contact met Palestijnen als dat niet via het extremistische Hamas loopt
-
…
Steeds meer mensen in mijn omgeving walgen van de slappe vodden aan het hoofd van ons land. Want wees gerust: in bv. de kleedkamers van sportverenigingen wordt er wel degelijk over gesproken, net als op feestjes en netwerkevenementen. De conclusie is altijd dezelfde: onze politici kunnen niets, durven niets, zijn ontieglijk zwak.
Beterschap is niet in zicht.
(bron foto bovenaan: Jaber Jehad Badwan, onder licentie van Creative Commons)