We zijn het zo gewoon om naar films uit het recente verleden te kijken dat we wel eens durven te vergeten dat er in het verre verleden ook pareltjes gemaakt zijn.
Een daarvan is 12 Angry Men, een zwart-witfilm uit 1957.
In de film moeten twaalf juryleden – allemaal mannen – beslissen over de schuld van een Puerto Ricaanse jongen, die beschuldigd wordt van moord op zijn vader. De rechter aanvaardt van de jury alleen een unaniem besluit.
Het lijkt een uitgemaakte zaak, maar één jurylid twijfelt aan de schuld van de jongen en slaagt erin om met logische argumenten enkele andere juryleden van zijn twijfel te overtuigen.
Wat volgt, is een opeenvolging van logisch nadenken en vooroordelen, versterkt door unieke acteerprestaties.
De film mag dan bijna zeventig jaar oud zijn, de inhoud is nog altijd uiterst actueel. Hij toont ons hoe gevaarlijk en verleidelijk het kan zijn om verhalen te geloven zonder de feiten grondig te onderzoeken, en hoe gemakkelijk vooroordelen in onze argumentatie kan binnensluipen.
12 Angry Men is een film die je gezien moet hebben.
Juror #8: Let me ask you this: Do you really think the boy’d shout out a thing like that so the whole neighborhood could hear him? I don’t think so – he’s much too bright for that.
Juror #10: Bright? He’s a common ignorant slob. He don’t even speak good English.
Juror #11: [who has a foreign accent] He *doesn’t* speak good English.
